انحراف از اهداف سند چشمانداز بیستساله و جایگزینی آن با برداشتهای ناصواب از شیوه حکمرانی در قالب بیانیه گام دوم انقلاب، نظام تصمیمگیری و ساختار مدیریتی دولت را با شتاب قابل توجهی از توانمندی، درک دقیق مسأله و ظرفیت ارائهی راهحل تهی کرده و توهم در درک شرایط و سرگردانی در برابر مسائل دولت را فاقد راهبردی مشخص نموده، در نتیجه نمای بیرونی آن را در چند تصویر تکرارشونده و چند رفتار کماثر، خلاصه کرده است.